verslag 10

Verslag 10
Lieve iedereen,
We zijn weer thuis!
Heerlijk! Het voorjaar in aantocht en lekker bijkletsen met iedereen. We willen het niet missen!
Om ons verhaal compleet te maken is hier ons laatste verslag. Het gaat over de thuisreis.
Voor nu sturen we iedereen heel veel lieve groeten. We gaan lekker verder met bijkletsen, dus tot gauw.
Rien en Corry


Vrijdag, 26 februari
10.30 uur. We zijn op weg naar Albufeira. Stevige wind, grijs en af en toe een spatje. 15ᵒ. De mimosa bloeit uitbundig. Ooievaars op elke lichtmast. Honderden pelikanen in de monding van de Rio Guadalete. De brem is hier nog wit.
Grootschalige akkerbouw, geavanceerde machines in het dal van Guadalquivir. Hier kan Marokko met haar miniveldjes niet tegen concurreren.
13.30 uur. Het gespetter gaat over in regen. We beginnen aan Sevilla. Eén groot verkeersinfarct. 14.15 uur rijden we weer. Plassen! Een bakske! De eerste afrit op de E1 is voor ons. Inmiddels is het hondenweer.
16.30 uur. Zo goed als droog en een uur vroeger.
Er is in Portugal een nieuw tolsysteem. Je voert je kaart in als je het land binnenkomt. Er wordt elektronisch gemeten. De tarieven zijn aangegeven en de tol wordt afgeschreven. Handig.
Minder handig is dat we een foutje hebben gemaakt met het invoeren van de coördinaten van camping Albufeira. Met een heilig vertrouwen in de tom-tom duurt het wat voor we dat in de gaten hebben. Camping Albufeira is druk met long-stayers. Nederlanders en heel veel Engelsen hebben er winterverblijven gebouwd, soms wel over 3 plots heen. En dan wordt het 18.00 uur voor we eindelijk een plekje hebben. We zijn koud en nat. Gauw de kachel aan en de deur dicht!

27 en 28 februari, zaterdag en zondag
We zijn twee dagen te gast geweest bij onze vrienden Bert en Elia in Albufeira. Twee perfecte gidsen. Ze kennen er de mooie plekjes en de lekkere restaurantjes. Het is prima kuier-weer en dat is wat we doen. Straatje omhoog, straatje omlaag. Net als op de camping is het stadje vol toeristen. Volgens onze gidsen hebben hier al veel mooie plekjes plaats gemaakt voor accommodatie en attractie. Toch is het nog steeds een lief stadje met onverwachte hoekjes waar je zomaar in de halfvastenprocessie belandt. In het donker en met een stevig glaasje in de benen stappen we
‘s avonds naar de camping. Bertus en Eeltje, het was supergezellig bij jullie. De omweg meer dan waard.

29 februari, maandag
Strak blauwe lucht, stevige wind. Prima reisweer. Vandaag gaan we naar Evora. Al weer een stukje verder in de richting van huis. We hebben geen haast. De komende week blijft het hier mooi weer en Portugal heeft al haar voorjaarsjasje aan.
Het is 10 uur en we rijden richting Beja. De Alentejo in het voorjaar. Lieve witte dorpjes. De heuvels bedekt met kleurige tapijten: groen, wit geel en rood. Overal ooievaars die druk zijn met het inrichten van de kinderkamer. De eerste lupinen bloeien blauw en geel. Het vee is al buiten. We hebben het allemaal eerder gezien en krijgen er nooit genoeg van.
Evora. Zo’n leuk stadje. Maar wat is het gegroeid sinds we hier 10 jaar geleden waren. Dat geldt trouwens ook voor camping Orbitur.

1 maart,dinsdag
Met de N18 tokkelen we door de Alto Alentejo naar de Spaanse grens. Wat is dit toch een mooi uithoekje van de wereld. Hier verandert gelukkig weinig. Het is heerlijk weer en lekker rustig. Genieten.
We laten ons nu niet meer verleiden om bij elke dikke boom te stoppen. We doen het rustig maar we zijn wel serieus op weg maar huis.
Bij Estremoz gaan we over op deN4. Hier draait alles om druiven, olijven en marmer. Met de A6 doen we het laatste stukje naar de Spaanse grens. Nog een laatste bakske in Portugal en dan gaan we verder met Spanje.
De Extramadura naar Cáceres. Het oude landschap verandert. Veel kurkeiken worden gerooid. De gezellige zwarte serano-varkens zijn verdwenen. Er voor in de plaats komen er steeds meer grote graanpercelen.
Het is pas twee uur als we bij Cáceres zijn. Veel te vroeg om op een camping te gaan en we weten niet of er in de omgeving wat te wandelen valt. We zitten al op de A6 en we besluiten naar Salamanca te rijden.
We passeren de Rio Tajo die vanuit zijrivieren haar water verzamelt en meeneemt naar Portugal. De hoge pieken van de Sierra de Credos hebben nog een flinke sneeuwmuts op. We rijden door de uitlopers van het gebergte langs de Rio Thormes en het Embalse de Sta. Theresa. Een prachtige route met passen van 1500 meter. Je kunt hier in maart gerust nog sneeuwproblemen krijgen. Gelukkig is er vandaag geen vuiltje aan de lucht.
Salamanca in het dal van de Rio Tormes. Het is een geweldige rivier, maar om bij camping Don Quyote te komen moeten we dwars door de stad. We moeten naar de andere oever en de bruggen liggen in de stad.
De camping is pas vanaf vandaag open en nog niet alles is op orde. We gaan het wel zien. Langs de camping loopt een voetpad langs de rivier tot in de stad. Tot in de stad gaat niet meer lukken, maar een lekkere wandeling zit er nog wel in.

2 maart, woensdag
Voor het hoogseizoen begint moet er op cam[ing Quyote nog veel gebeuren. Alleen de mannenkant van nog maar één voorzieningenblok functioneert. De wifi daarentegen functioneert tot in de bus.
10.30 uur. We rijden op de A62 door een enorm landbouwgebied naar het noorden. De wereld is egaal grijs en het is maar 6ᵒ. Een bleek krachteloos zonnetje probeert wel wat maar tot nu zonder veel resultaat.
Buienrader voorspelt vanaf vrijdag regen. Op deze hoogte is sneeuw dan niet ondenkbaar. Vóór vrijdag willen we dus graag de hoogte achter ons hebben.
Valladolid voorbij gaan we aan de koffie. De zon heeft gewonnen en een stuk gezelliger rijden we nu naar Burgos. Langs dit stuk van de A62 is er veel industrie, dus veel vrachtverkeer.
14.30 uur. Vroeg nog, maar de eerstvolgende optie voor een camping is in Urrungne in Frankrijk. Dat is een traject met nog een ingewikkeld stuk vanaf Vitoria. Dat bewaren we maar voor morgen. Burgos: camping “Fuentes Blancas” ten zuiden van de stad. Een grote municipal in het voorstadje Miraflores.

3 maart, donderdag
9.15 uur. We vertrekken uit Miraflores. Fuentes Blancas is een prima camping aan de Rio Seco in een prachtig wandelgebied en op loopafstand van Burgos. Zonder de dreiging van de weersverandering hadden we hier graag een paar dagen gebleven.
Vandaag rijden we met de autopista dwars door de Cordillera Cantâbrica naar de Golf van Biskaje. Al ver voor Vitoria regent het. Volgens ons zijn we nog nooit droog door dit berggebied getrokken.
Vanaf Deba volgen we de kust. We gaan op camping Larrouletain Urrugne. We zijn op tijd en we kiezen een plek dicht bij de voorzieningen en de receptie. Dicht bij de voorzieningen is handig omdat het nog steeds regent en dicht bij de receptie omdat daar vaak de beste internetontvangst is. Dan kunnen we mooi de laatste marokko-verslagen versturen.

4 maart, vrijdag,
We hebben 5€ betaald om zo lang we nodig hebben op internet te kunnen. Helaas is de verbinding zo beperkt dat we er geen foto mee verstuurd krijgen. De receptioniste, een pinnige Franse heks, vindt het voldoende dat er verbinding is. Dat je met zo’n verbinding praktisch niks kunt vindt ze niet haar probleem. En dan is het zóó lekker om effe te sneren: “We zijn hier weg, mevrouw”.
Dus we gaan. Het weer is prima. 13ᵒ, een beetje sluierbewolking, het zonnetje erbij. We rijden met de A63 door Les Landes. Gloednieuwe weg. Trouwens geen fijn tolsysteem. Werkt met trajecten. Kan Frankrijk nog wat leren van Portugal! Saaie weg ook. Links en rechts naaldbomen. Allemaal productiehout.
Na het eerste bakske hebben we al de eerste buien en die gaan oven in één aanhoudende wolkbreuk. Bij het tweede bakske is er nog niks veranderd. We ronden Bordeaux.
De camping die we op het oog hebben is “Chez Gendron” vlak bij Mirambeau. Sander en Allete, een Nederlands echtpaar zijn de uitbaters. Kleinschalig, milieuvriendelijk en vooral mensvriendelijk. Nergens gemillimeter. Alles voldoende en alles op orde. Een goede internetverbinding die vanuit de bus in een ommezientje onze verslagen verstuurt.
Alleen het weer, hè. Wat een hondenweer!

5 maart, zaterdag
Het is een leuk plekje bij Sander en Allette in de wijnstreek boven Bordeaux. Althans als de zon schijnt. Nu is alles doorweekt en buienradar belooft ook voor de komende dagen weinig goeds. Gisteravond hebben we besloten nu snel door te rijden naar huis. Vandaag proberen we tot Chartres te komen zodat we morgen Parijs kunnen ronden. Dan kunnen we maandag thuis zijn.
We vertrekken vroeg. We tanken en fourageren in Mirambeau en gaan met de tolweg A10 onderweg. Het is 470 kilometer naar Chartres.
We hebben al een paar felle buien achter de rug maar vooralsnog blijft het bij buien en zien we ook af en toe een zonnetje. De natuur is hier nog in diepe rust. Alleen de krentenboompjes en wat vroege sleutelbloemen bloeien.
Voorbij Tours: SNEEUW!!!
In Chartres gaan we op de municipal. Ze ligt in het dal van de l’Eure en door alle regen zijn de plots zo week dat ze niet te gebruiken zijn. We gaan maar op een weggetje staan. Als iemand daar problemen mee heeft , dan horen we het wel.

6 maart, zondag
Het heeft vannacht stevig gevroren. Sinds we terug zijn in Europa maakt ons kacheltje overuren. Goed 8.30 uur vertrekken we uit Chartres. Vandaag gaan we door Parijs. Dat verloopt super-gesmeerd. Voorbij Charles de Gaulle gaan we aan de koffie. Het is pas 9.45uur. Bij het bakske bekijken we hoe we het verder gaan doen. Naar huis is nog 400 km. Dat is vandaag nog prima te doen. Het alternatief is een tussenstop in Peronne. We kennen de camping. Ze ligt aan de Somme en is al drassig bij droog weer. Wel een mooie wandelomgeving, maar de sneeuw ligt nog in de bermen en het is absoluut geen wandelweer.
We gaan rijden voor thuis!
De wegen zijn rustig. We rijden prima. Lille en Antwerpen geven geen problemen. We doen nog twee tussenstops en zijn rond 16.00 uur thuis.
Kilometerstand: 185365
We hebben 11225 kilometer afgelegd.